Toen Reinier Baas als puber Jesse van Ruller voor het eerst gitaar hoorde spelen, was hij met stomheid geslagen. Tot dan toe had hij er geen idee van dat wat hij Jesse hoorde spelen ook maar in de verste verte mogelijk was. Uiteindelijk heeft het dit moment hem er mede toe gebracht een eigen stijl te ontwikkelen. Baas: “Ik zou Jesse niet eens kunnen imiteren als ik zou willen, dus ik moest iets anders verzinnen.” Van Ruller was net bekend geworden als winnaar van de prestigieuze Thelonious Monk Award (1995). Jaren later worden ze beiden tot de top van de Europese jazzgitaristen gerekend. Ze treden slechts af en toe op als duo, maar vinden het geweldig om elkaar uit te dagen en te verrassen wanneer ze de kans krijgen.
Reinier Baas is een gitarist en componist met een DIY aanpak en een eigenzinnig oeuvre. Zijn ‘grotendeels instrumentale opera’ uit 2016 met de illustere titel ‘Reinier Baas vs. Princess Discombobulatrix’, en zijn plaat ‘Mostly Improvised Instrumental Indie Music’ uit 2012 leverden hem allebei een Edison Award op. Hij heeft als solist en componist samengewerkt met de WDR Big Band, het Metropole Orkest en Pynarello Symphony Orchestra, onder vele anderen. Hij werkte als sideman met onder meer Louis Cole, Hans Teeuwen, Gregory Porter en Benjamin Herman.
Jesse van Ruller won in 1995 de Thelonious Monk Competition in Washington. De jury – bestaande uit Pat Metheny, John Scofield, Jim Hall, Pat Martino en Mark Whitfield – noemde Jesse één van de meest veelbelovende talenten van zijn tijd is. Sindsdien trad hij op met tal van gerenommeerde musici en ensembles, waaronder George Duke, Joe Lovano, Pat Metheny, Peter Erskine, Mike Stern, Tom Harrell, Philip Catherine, Toots Thielemans, het Roy Hargrove Quintet, Christian McBride, Seamus Blake, Metropole Orkest, Asko Ensemble, WDR Big Band, Birmingham Symphony Orchestra en de Berliner Philharmoniker.
